Iconen hebben een bijzondere schoonheid en zij beroeren ons door hun eenvoud, die heel krachtig is. Hun beelden verwijzen naar iets groters dan ons zelf. Het zijn vensters met kijk op Heiligen. Diepe mysteriën van het leven, het Goddelijke.

Iconen hebben drie wezenlijke kenmerken. Ze verwijzen naar het onzichtbare, het transcendente. Ze willen degene die is afgebeeld reëel tegenwoordig stellen. En ze zijn, net als woord en sacrament, een wezenlijk onderdeel van de oosters-orthodoxe eredienst.

Een icoon wil het onzichtbare zichtbaar te maken. Dat wil zeggen dat zij een bovennatuurlijke realiteit toegankelijk maken; de personen die afgebeeld zijn, zijn voor de gelovige werkelijk aanwezig. Iconen worden in de eredienst gewijd en dan pas doen ze wat ze moeten doen: venster op de eeuwigheid zijn. Ze openen een ruimte, waarin God zich kenbaar maakt en zich te ervaren geeft. Niet alleen kijken wij dan naar de icoon, maar kijkt de icoon óns aan. Dit aankijken is meer dan een oogcontact. De icoon roept eerbied op.

Al weer een aantal jaren beoefenen wij, Ada van Oosten en Tiny van der Sar, deze bijzondere kunst.

Het zijn woordeloze preken, met een aureool van het hoogste licht. Meer dan de moeite waard onze iconen te bekijken!

Wij hopen u op deze manier een tipje van de ‘icoon sluier’ te hebben opgelicht.