Mensen lopen langs, op weg naar de winkels. Vanaf het Marktplein klinkt muziek. De restaurants zitten vol. De speeltuin is druk met spelende kinderen. ’s-Gravenzande bruist, het hele jaar door.

Sinds enkele weken is de sfeer anders. Nu loopt er bijna niemand meer langs het raam. Ik hoor geen muziek vanaf het Marktplein. De restaurants zijn dicht. De speeltuin is leeg. Er komt weinig verkeer langs. Het is stil in het dorp, alsof de ziel verdwenen is uit ‘s-Gravenzande. Het hart klopt niet meer. Dat doet pijn. Zeker nu het voorjaar is aangebroken. Het weer wordt beter. De zon gaat schijnen. Maar buiten blijft het stil.

Vijf jaar ben ik nu predikant van de Dorpskerk. De kerk staat schuin tegenover mijn huis. Sinds het begin van de crisis zit ik daar iedere dag. Soms komt er iemand langs. Maar het is ook vaak stil in de kerk. Weet u wat het vreemde is? Dat is een andere stilte dan de stilte op straat. De stilte in de kerk raakt mij en geeft mij rust. Dit is de plek waar God woont en waar generaties lang mensen naar toe zijn gegaan. In goede en in slechte tijden. Ook nu.

In de kerk lees ik een Psalm, die eeuwen geleden is opgeschreven:
Van waar komt mijn hulp?
Mijn hulp komt van de Heer
Die hemel en aarde gemaakt heeft.

André Verweij (Dorpskerk) verweij.ac@gmail.com