Feest voor welk virus?

 

Wanneer we in deze donkere dagen het virus van de eenzaamheid bestrijden, kunnen we het Corona-virus teveel ruimte geven. Daarvoor waarschuwt minister van volksgezondheid Hugo de Jonge ons allen. Hij gunt het covid-19 virus geen feestje. Wie wel? Velen van ons zullen na driekwart jaar corona-beperkingen moe zijn geworden. Moe van het waakzaam zijn en moe vanwege alles wat niet mag. Moeheid kan somberheid oproepen. Dat kan ons als een virus besmetten. Somberheid kunnen we op verschillende manieren bestrijden. Onder andere door ontmoetingen, gevuld met vertrouwen en hoop. Vertrouwen en hoop op betere tijden kunnen als aanstekelijke virussen werken. Vertrouwen en hoop, die verder gaan dan de bevrijding door een effectief en ongevaarlijk vaccin.

Somberheid kunnen we ook bestrijden door dagelijks te danken voor wat nog wel kan. Het kerstfeest vraagt ons om te vieren wat we hebben ontvangen. Dit jaar meer ’Stille nacht’, dan ’Komt allen tesamen’. Al eeuwenlang zijn licht, vertrouwen en hoop beschikbaar. Ze krijgen ogen, handen en voeten in Jezus christus. Het licht der wereld ging op goede vrijdag door de godverlaten duisternis heen. Om ons met God als lichtbron te verbinden. Daarop mogen we in goed vertrouwen onze hoop vestigen.

Kerst, Pasen en Pinksteren tonen Gods licht gevende betrokkenheid bij ons allen. Wanneer we met elkaar die betrokkenheid hart, handen en voeten geven, verspreiden we licht en hoop. Aanstekelijk en besmettelijk als een virus Voor welk virus wordt het feest in deze donkere dagen?

Mark Verrips, gemeente NoorderBrug

 

 

 

“Er loopt bijna niemand meer langs het raam. Ik hoor geen muziek vanaf het Marktplein. De restaurants zijn dicht. Het is stil in het dorp, alsof de ziel verdwenen is uit ‘s-Gravenzande. Dat doet pijn. Zeker nu het voorjaar is aangebroken. Het weer wordt beter. De zon gaat schijnen. Maar buiten blijft het stil...”

Inmiddels zijn we in een tweede lockdown beland en zou ik deze woorden zomaar kunnen herhalen. Met dit verschil: we zitten nu in de herfst en zijn op weg naar de winter...

Afgelopen voorjaar was de stilte beklemmend, maar ook bevrijdend. In de stilte komen we tot rust en kunnen we God ontmoeten. Ik moet denken aan een priester uit Engeland. Hij leefde in de vorige eeuw. Zijn naam is William Vanstone. Hij lijkt zo weggelopen uit een Engelse televisieserie...

William Vanstone vergelijkt ons leven met een zwembad. Waar komt in een zwembad de meeste herrie vandaan? Uit het ondiepe. In het diepe hoor je niet veel. Daar is het stil en wordt alleen gezwommen.

Door de coronacrisis zijn we met z’n allen in het diepe beland. De stilte die daar heerst kan ook een verademing zijn, een kans om diepere lagen van het leven aan te boren.

In de kerk lezen we vaak uit de Bijbel. Daarin staan 150 Psalmen. Eén van die Psalmen is Psalm 62, die zo begint:

Mijn ziel is stil tot God,
van wie ik hulp verwacht en kracht,
altijd weer.  

André Verweij (Dorpskerk)
verweij.ac@gmail.com